Als autodidact kunstenaar, werkend vanuit haar Verbeeldingsatelier, heeft Mirjam haar eigen pad uitgestippeld waarbij zij, ondanks de verscheidenheid aan disciplines/materialen, (o.a. fotografie, textiel, poëzie) steeds meer een rode draad is gaan zien. Het uit elkaar halen van materialen en weer in elkaar zetten, maar dan niet meer zoals het was, is een gegeven dat steeds terugkomt en heeft ook te maken met de vraag in hoeverre zij zichzelf blijft in haar aanpassingsvermogen in het leven. Het opzoeken van de grenzen van de materialen, wanneer functioneert iets nog zoals het bedoeld was en in hoeverre is dat belangrijk?